Zijn hele leven is Augustinus (354-430) bezig geweest met zijn geliefde psalmen. Hij had zich ten doel gesteld om elke psalm, vers voor vers, van commentaar te voorzien. Zo ontstond langzaam maar geleidelijk een van zijn levenswerken: de 'enarrationes in Psalmos', de uitweidingen over de psalmen.
De psalmen zijn liederen vol geloof, gezangen waarin vreugde en verdriet zo intens tot uitdrukking worden gebracht dat ze ook nu nog herkenbaar zijn en ons kunnen raken in het hart. In deze bundel met vertalingen van de 'enarrationes' 110-117 becommentarieert en bespreekt Augustinus een groep halleluja-psalmen.