De auteur legt uit hoe, wanneer en waarom gelovige christenen in Vlaanderen en Nederland 'onbemind' werden en wat daarvan de (politieke) gevolgen zijn. Maar in de epiloog duikt de oude aanspreking "beminde gelovigen" weer op. Als uitnodiging om opnieuw over de grote vragen na te denken en te spreken, en lezers ervan te overtuigen dat het niet fout is om dat juist nu weer vanuit een religieus perspectief te doen.