De laatste vijftig jaar wil de kerk zich vooral aanpassen aan de eigentijdse samenleving en cultuur. Een moderne kerk in een moderne wereld gold en geldt als de weg naar de toekomst. Maar de moderne wereld verkeert in diepe crisis en weet zelf de weg naar de toekomst niet goed meer te vinden. Hoog tijd om een plan dat er direct na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) al was, alsnog uit te voeren: vanuit gelovig perspectief de eigentijdse ontwikkelingen analyseren. Zo kan zichtbaar worden wat in onze situatie 'de tekenen zijn van de aanwezigheid van God en van zijn plannen'. Wat een onoverkomelijk probleem lijkt, kan een aanzet zijn voor nieuw begin.