Toen de pandemie kerkgang onmogelijk maakte, besloot Willem Jan Otten van het missen van de mis een deugd te maken. Hij schreef het boek waar hij sinds zijn doop in 1999 van heeft gedroomd: een essay dat week voor week reageert op het liturgisch jaar, volgens hem het grootste kunstwerk van de westerse beschaving.
Dit boek is het verslag geworden van een persoonlijke, poëtische 'tocht naar binnen', dwars door alle 52 zondagen van het jaar.