Johan van Dijk trad in 1927 als frater Willibrord in bij de trappisten in Tilburg en bleef er heel zijn leven. Gedurende 21 jaar was hij de abt. Hij had banden met bisschoppen en ministers en stichtte kloosters in Indonesië en Kenia. Aanvankelijk een stipte volger van de strenge kloosterregels ontpopte hij zich vanaf de jaren vijftig als een voorvechter van vernieuwing. Hij verbond de inspiratie van oude kerkvaders met inzichten uit de psychologie. Verschillende malen heeft hij zelf persoonlijke inzinkingen meegemaakt.
Het bewogen leven van Dom Willibrord van Dijk (1903-1989) wordt beschreven tegen de achtergrond van de ontwikkelingen in het kloosterleven in de twintigste eeuw: van enorme groei en behoudzucht ten tijde van het 'Rijke Roomse Leven' naar het zoeken van vernieuwing in de jaren zestig.