Jos Palm vertelt aan de hand van de geschiedenis van het gezin waarin hij opgroeide het grotere verhaal over de breuk in de jaren zeventig van de vorige eeuw, toen God verdween uit Nederland. Als kind kleurde hij plaatjes van Jezus en spaarde hij zilverpapier voor de missie. Jaren later plakte hij met zijn twee oudere zussen zegeltjes met het hoofd van Marx erop in het boekje van de toenmalige maoïstische Socialistische Partij. Palms verhaal blijkt pijnlijk en soms hilarisch, een verhaal over afscheid nemen van een oude vertrouwde wereld die diep in het systeem van hem en zijn generatie zat.