De vrolijke wetenschap (1882) is het sleutelwerk in het oeuvre van Friedrich Nietzsche, waarin hij zich manifesteert als psycholoog, cultuurcriticus, dichter en wijsgeer ineen. Door Nietzsche zelf omschreven als een van zijn meest persoonlijke werken, geldt dit werk als sluitstuk van zijn jaren als 'vrije geest' en luidt het de overgang in naar zijn latere werk. De 'gaya scienza' handelt over nog altijd actuele thema's als het troebele onderscheid tussen kunst en wetenschap, de grenzen van onze waarheidsliefde en 'het geloof in het doel van het bestaan'. Aforisme na aforisme analyseert Nietzsche alledaagse illusies op even diepzinnige als toegankelijke wijze - soms in niet meer dan
één zin.