Zo’n 2500 jaar geleden voltrok zich rond de Middellandse Zee een culturele revolutie die zijn weerga niet kent. Grieken en Romeinen, Feniciërs en Etrusken, en weldra ook Joden en Christenen, allemaal droegen ze eraan bij, of het nu ging om de ontwikkeling van een monetaire economie of een gedegen staatsinrichting, het beantwoorden van de grote levensvragen, het uitdenken van filosofische en theologische systemen, of baanbrekende ontwikkelingen op het gebied van kunst en techniek.
Dat de klassieke wereld onuitwisbare sporen heeft nagelaten in de onze, is duidelijk. Maar wat is er nu werkelijk overgebleven van het gedachtegoed en de prestaties van toen? Welke betekenis heeft de culturele revolutie van destijds eigenlijk nog voor de mens van nu?