Vanuit zijn ervaringen met het pastoraat in de Daybreakcommuniteit (l'Arche) heeft Henri Nouwen een beschouwing geschreven over de diepste fundament van pastoraat, deels meditatief, deels analytisch in een zeer toegankelijk en innemend 'literair' kader. Deze beschouwing bouwt het contrast tussen wereldlijke hulpvoorzieningen, waaronder het pastoraat terecht gekomen is, en religieuze toewending naar de ander uit tot een revolutionaire keuze voor een weerloos pastoraat dat geen wereldlijke pretenties kent maar vanuit een diep geestelijk leven onbevangen en onbaatzuchtig de dienst aan de gemeente van Jesus gestalte geeft. Ontroerend is de wijze waarop de auteur deze beschouwing plaatst in het kader van zijn ervaringen met de Daybreakcommuniteit en zijn eigen onmacht door laat klinken.