Voor en tijdens de Vastentijd van een moeilijk te bepalen jaar tussen 1127 en 1130 worden twee zieke abten verpleegd in de ziekenboeg van het cisterciënzer klooster Clairvaux (Frankrijk). Sinds 1118 zijn ze al goede vrienden: Willem van Saint-Thierry (ca.1075-1148) en Bernardus van Clairvaux (1090/1091-1153). Nu ze wekenlang bij elkaar zijn hebben ze alle gelegenheid om met elkaar te spreken over wat hen het meeste bezig houdt: de persoonlijke verbondenheid met Jezus de Christus. Ze vinden de taal hiertoe in het Bijbelboek Het Hooglied. Hun geestelijke gesprekken zijn allereerst van grote betekenis voor henzelf. Zonder het te beseffen echter hebben de twee abten toen de grondslagen gelegd voor de mystiek in de Latijnse kerk. Hun werken zijn een beschrijving van de directe en passieve ervaring van Gods tegenwoordigheid in hun leven.